Hammurabi Kanunları, tarihin en eski ve en değerli hukuki metinlerinden biri olarak bilinir ve günümüzde de önemini koruyor. Hammurabi Kanunları, Babil Kralı Hammurabi tarafından MÖ 1792 ila MÖ 1750 yılları arasında Mezopotamya'da adaleti sağlamak amacıyla ortaya konmuştur. Bu kanunlar, düzenlediği konular ve adaleti sağlama amacıyla getirdiği hükümler bakımından o dönemde benzersizdir.
Hammurabi Kanunları, Babil toplumunun sosyal, ekonomik ve politik yapısını düzenleyen kapsamlı bir yasal belgedir. Bu kanunlar, her kesimden insanın yaşamını etkileyen geniş bir yelpazede konuları kapsamaktadır. Borçlar, mülkiyet hukuku, aile hukuku, cezai işlemler ve tarım gibi konular kanunlarla düzenlenmiştir.
Hammurabi Kanunları, adaletin sağlanması amacıyla suç ve cezalar arasında bir denge kurmayı hedeflemiştir. Kanunlar, adaletin sağlanması için "Göz karşılığında göz" ilkesini benimsemiş ve suçlu bulunan kişilere uygun cezaların verilmesini amaçlamıştır.
Hammurabi Kanunları, toplumsal sınıflar arasında bir denge sağlamayı amaçlamıştır ve zenginden fakire herkesin uygulanmasını sağlamıştır. Her bir sınıfın hakları ve sorumlulukları bu kanunlar aracılığıyla belirlenmiş.
Hammurabi Kanunları'nın maddeleri arasında suç işleyenlerin cezalandırılması, borçların ödenmesi, mülkiyet hakkı, aile ilişkileri ve ticaret gibi konular bulunmaktadır. Kanunlar, toplumun düzenini sağlamak ve adaleti temin etmek amacıyla detaylı bir şekilde düzenlenmiş.
Günümüzde de hukuk sistemlerinin temelini oluşturan Hammurabi Kanunları, hukuk tarihine ve modern hukukun gelişimine büyük etkilerde bulunuyor. Bu kanunlar, adaletin sağlanması ve toplum düzeninin korunması amacıyla düzenlenmiş olup, günümüzde de hukukun evrensel ilkeleri arasında yer alıyor.
Hammurabi Kanunları maddeleri neler?
Kanun 1: Bir kimse, bir başkasını suçlayıp onu bir cinayetle itham ederse ama kanıtlayamazsa, suçlayan ölüm cezasına çarptırılır.
Kanun 3: Bir adam, bir davada yalancı şahitlik yaparsa veya verdiği ifadeyi kanıtlamazsa, eğer bu dava hayatla ilgili bir dava ise o adam idam edilir.
Kanun 5: Bir yargıç hatalı karar verir ve bu ortaya çıkarsa davada kendisi tarafından belirlenen cezanın 12 katını öder ve bir daha yargıçlık yapamaz.
Kanun 22: Bir kimse, bir başkasının hizmetçisini gasp ederse ve suçlu bulunursa, o hizmetçiyi sahibine geri vermek zorundadır.
Kanun 42: Biri, bir serbest adamın kölesini alıkoymuşsa, o kişi kölenin sahibine onun fiyatının iki katını ödemek zorundadır.
Kanun 110: Bir kimse, bir tarlayı sürer ve ürün ekerse, hasatta tarlanın sahibine ürünün bir kısmını vermek zorundadır.
Kanun 117: Eğer bir adam borçluysa ve karısını, oğlunu veya kızını satarsa veya onları hizmete bağlarsa, üç yıl boyunca efendilerini satın alan kişinin evinde çalışacaklardır; dördüncü yılda özgürlüklerine kavuşacaklardır.
Kanun 129: Bir adamın karısı başka bir adamla yatarken yakalanırsa, kadın bağlanıp suya atılacaktır. Eğer kadının kocası karısını kurtarmak isterse kral da hizmetçisini bağışlayacaktır.
Kanun 138: Bir adam, kendisine çocuk doğurmayan karısını boşamak isterse, ona evlilik bedeli kadar para verecektir ve babasının evinden getirdiği çeyizini ona telafi ettikten sonra boşanabilecektir.
Kanun 154: Bir adam kızıyla ensest ilişkide bulunursa, o adam şehirden sürülür.
Kanun 195: Bir oğul babasına vurursa onun eli kesilir.
Kanun 196: Bir kimse, bir başkasının gözünü çıkarırsa, onun gözü de çıkarılacaktır.
Kanun 197: Bir kimse, bir adamı yaralar ve onun kemiğini kırarsa, onun da kemiği kırılacaktır.
Kanun 218: Eğer bir doktor, bronz bir neşterle ciddi bir yara için bir adamı ameliyat ederse ve adamın ölümüne sebep olursa ya da adamın gözünü yok ederse, onun eli kesilecektir.
Kanun 229: Birisi, bir başkasının evini inşa eder ve o evi sağlam yapmazsa ve ev çöker, ev sahibini öldürürse, inşaatçı ölüm cezasına çarptırılır.
Kanun 230: Eğer çöken ev ev sahibinin oğlunu öldürürse, inşaatçının oğlu ölüm cezasına çarptırılır.
