Sevgili okurlarım Merhaba...

Hayatta siz de her şeyi erteliyor musunuz ? Ya da üşeniyor musunuz ? Ben en sevdiklerimden bir tanesi kaybedene kadar aynen böyle düşünüyordum.

Sonra ne oldu biliyor musunuz ? En sevdiğim birini kaybettim, onu uzun zamandır aramıyordum, hep aklımdaydı ama sürekli erteliyordum.

Sonra bir gün telefonum çaldı en sevdiğim kişi arıyordu beni açtım telefonu başka bir ses bana 'Alo orada mısınız?' dedi. Evet bayadır konuşmuyorduk ama bu ses onun sesi değildi yıllar, aylar da geçse ben o sesi tanırdım çünkü.

Düşüncelerimi bir kenara bıraktım ve: 'Evet benim' diye saçma bir cevap verdim benim benim de ben kimim.

Off yine başladım sorgulamaya. Neyse bıraktım bu düşüncemi de bir kenara. Ne olduğunu artık öğrenmem gerekiyor değil mi sizde okurken merak etmeye başladınız öldü diye düşündünüz muhtemelen bende öyle düşünmüştüm ama meğerse o kadar emin bir şekilde ben unutmam, ben yıllar aylar geçse de sesini tanırım dediğim kişiyi 'En sevdiğim kişiyi' tanıyamadım.

Ve evet o oymuş ve ben aslında hayatta onu kaybetmişim da haberim yokmuş.

Ve böylece anladım ki hayattaki tek kayıp ölüm değilmiş, hayattayken de insan sevdiklerini öldürebiliyormuş.