Kütüphanenin sessizliği, odanın her yanını sarmıştı. Raflardaki binlerce kitap, sessiz şahitler gibi duruyordu, aralarından hangisinin hikayesini anlatacağını bekliyormuş gibi.

Ezra, her zamanki gibi kütüphanenin en köşesindeki masada oturmuş, bir kitaba dalmıştı. Dışarıdan bakıldığında, etrafındaki sessizliğin ve kitapların arasında kaybolmuş gibi görünüyordu. Ama içinde bir fırtına esiyordu, yüreği hüzünle doluydu.

Bir zamanlar bu kütüphanede her şey farklıydı. Arkadaşlarıyla buraya gelir, kitaplar üzerine tartışır, saatlerce sohbet ederlerdi. Ama zamanla her şey değişmişti. Arkadaşlar gittiler, kütüphane terkedildi. Ezra, kütüphanenin sessizliğiyle baş başa kalmıştı.

Bir gün, rastgele seçtiği bir kitapta bir not buldu. "Yalnızlık, kendi kütüphanenin sahibi olmaktır," diye yazıyordu. Bu sözler Ezra'nın düşüncelerini dindirdi, ona bir umut verdi.

O günden sonra Ezra, kütüphaneyi kendi dünyası haline getirdi.