Çok açıktır ki yalan söylemek tüm toplumlar için ortak bir olumsuz davranıştır.

Hangi kültürden olursak olalım yalan söylemenin uygunsuz bir davranış olduğu konusunda hemfikirizdir.

Elbette yalanın boyutuna göre yalan söylemenin sonuçları olsa da yalan söylemek oldukça doğal bir insan davranışıdır.

Fakat her davranış gibi bunun da ne sıklıkla oluştuğunu değerlendirmek gerekir.

Bir kişi oldukça sık bir şekilde herhangi bir davranışı yaptığında, davranış, düşünce ve duygu ilişkisi incelenmelidir.

Yalan söylemek de oldukça kronik bir davranışa dönüşebilir.

Dönüştüğünde ise bu duruma mitomani denir.

Ya da patolojik yalancılık.

Mitomani, kişinin dürtüsel bir şekilde devamlı ve istekli olarak yalan söylediği kronik bir davranış örüntüsüdür.

Kişi çoğunlukla çok bir amacı olmaksızın kurmaca hikayeler anlatır.

Olay örgüsüne göre yaşananlarla ilgili detaylıca yalanlar söyler.

Araştırmalara göre amaçsızca söylenen bu yalanlardaki ortak özelliklerden en dikkat çekeni ise genellikle yalan söyleyen kişinin kendisini bir kahraman veya bir kurban olarak sunmasıdır.

Medyaya yansıdığı gibi mitomani bir psikolojik bozukluk veya hastalık değildir!

Mitomani bir davranış biçimidir ve özellikle bazı kişilik bozukluklarında semptom olarak tanımlanır.

Semptom olarak en fazla gözlemlendiği bozukluklar ise antisosyal, narsisistik ve sınırda kişilik bozukluklarıdır.

Mitomaninin kaynakları, tanımladığı bozukluğa göre değişkenlik gösterebilir.

Ancak genellikle zaten tümünde olduğu gibi aile ortamı ve çevre önemli bir faktördür.

Bazen öğrenilmiş bir davranış olsa da çoğunlukla güvensiz ve huzursuz ev ortamında oluşabilir.

Bu kavram oldukça popüler oldu ancak bu farkındalık yaratmak yerine birini suçlamak, etiketlemek ve hakaret etmek için yeni bir yola girdi.

Çevrenizde birinin patolojik bir yalancı olduğunu fark ediyorsanız kendisini art niyetli, kötü vb. şekilde etiketlemeden ona sosyal destek olmalısınız.

Söylenenleri kişisel algılamadan onu anlamaya çalışarak yardım almasını teşvik etmelisiniz.